Sonbaharı hüzünlü bir şiirimle karşılıyorum...

Ben yazın şu son günlerinin tadını çıkarırken sonbahar çoktan geldi bile. Bu mevsimde sararan yaprakların ağaçlardan dökülüşü aklımıza hep hüzünü getirir nedense. Ben de bu alışılmışlığın dışına çıkmadan, hüzünlü bir şarkımla -tabii sizlere buradan melodisini duyuramadığım için şiir demek daha doğru olur- karşılıyorum yeni mevsimi, sevgili takipçilerim. Desteğiniz ve ilginiz için de, hepinize çok teşekkür ediyorum.

ANCAK...

Ancak...
Sevebilirim,
Ancak zaman yok.
Kahpe kader dışladı birini,
Bu yine ben oldum ne yazık ki.

Ve...
Sen çıkıp geldin,
Ve elimi tuttun.
Acımasızca püskürttü kader,
Kustu suratımıza,
Yasak aşkı.

O zaman...
Anladım ben ta o zaman.
Böyle olacağını,
Biteceğini.

Giden...
Yine ben oldum giden.
Sevgiyi bırakmak zorunda kalan,
Ve giden.

Ağlamak yok artık diyorken...
Ağlamak yok artık diyorken...
Ağlamak yok artık diyorken...