Kapanış

AYRILIĞIN DÜĞÜNÜ

Havalarda gezinen, Kaf Dağı'nın güzeli,
Ben yoruldum, söyle; sen de yoruldun mu?
Bu yapmacık pozları rüyanda gördün belli,
Afrodit'i okuyup, ardından uyudun mu?

Cennet bahçesinden elma çalmış gibi,
İhlallerden korkup, pişman oldun mu?
Kibir maskeni çıkar da gerçek seni göreyim,
Çok sarsıntı yarattın, nihayet duruldun mu?

Şimdi sokakta görsem, tanımam seni.
Sevdim mi de her hücremle; sildim mi de...
En kuytularımda bile izin kalmasın,
Ayrılığın düğünü, eğlence var bu gece.
Hayatımdan çıkarken kapat kapıyı;
Açık kalmasın.
Bedenin de,
Benliğin de,
Daha fazla yer kaplamasın.
Beni de kirlettin sen,
Şansım batsın!

Hem gördüm hem işittim,
Koluna yeni sevgili takmışsın.
Soruyorum samimiyetiyle geçmişin:
Bu sefer kimi ayarttın?
Çapkın kızlar sahneye!
Sen hâlâ burada mısın?

Yıllarıma,
Gözyaşlarıma,
Hayallerime,
Yazık.
Hatice'ye de baksam
Zararıma,
Neticeye de.
Bir tek kalbimi kapatsam,
Bu iş döner lehime.
Yok bir daha ölsem de,
Kural bozup sövsem de,
Senin gibiler neyime!

Ben de bakarım yoluma,
Aklın kalmasın.
Depresyon kapıda sanma,
Rahat batmasın.
"Yine döner!" deyip saçlarını savurma
Ve geçme güneşin altına,
Sararıp solmasın.
Okuyup ağlarsan sen,
Aman diyeyim, sel olmasın.
Yoksa intikam duygusuyla mı doldun?
Sonra bomban elinde patlamasın.

Bana bir adım daha atmak mı?
Dikkatli ol, toz kalkmasın!